آشنایی با مهم ترین نژاد های اردک

اردک ها جزو پرندگان آبی به شمار می روند با این تفاوت که آنها نسبت به سایر پرندگان آبدوست از جمله قوها و غازها از جثه کوچکتری برخوردار هستند. نژاد های مختلفی از اردک ها در سراسر دنیا شناسایی و ثبت شده اند و به طور کلی اردک ها به 4 گروه تقسیم بندی می شوند که شامل نژاد های تخمگذار، گوشتی، دو منظوره و زینتی هستند. در این مقاله  به  شناخت مهم ترین نژاد های اردک ها می پردازیم.

اردک مسکویی
اردک مسکویی یا اردک اسرائیلی با نام علمی cairina moschata  جزو اردک هایی با جثه درشت می باشد. این نژاد برخلاف نامی که دارد بومی کشورهای مکزیک، آمریکای مرکزی و جنوبی است. ارک مسکویی علیرغم ظاهر خشن و زمختی که دارد از خلق و خوی آرام و انسان دوستی بهرمند است و همچنین وجود یک لایه گوشت قرمز دور چشم این اردک سبب تمایز او از سایر اردک ها شده است. اردک مسکویی به دلیل گوشت کم چرب و لذیذی که دارد بیشتر به عنوان پرنده گوشتی پرورش داده می شود و به طور متوسط ماده این نژاد 3.5 کیلوگرم و نر آن 4.5 کیلوگرم وزن دارند.

اردک پکن
این نژاد برای اولین بار در چین شناسایی شده است و به همین دلیل به آن اردک چینی نیز می گویند. این اردک دارای بدنی کشیده و پهن است که با پرهایی به رنگ سفید پوشیده شده و همچنین  رنگ منقار و پاهای این نژاد پرتقالی می باشد. اردک پکن سالانه 100 الی 150 عدد تخم میگذارد بنابراین علاوه بر اینکه بهترین اردک گوشتی در جهان به حساب می آید، به عنوان اردک تخمگذار نیز می توان آن را پرورش داد. از دیگر مزیت های این اردک می توان به مقاومت بدنی آنها در شرایط مختلف آب و هوایی اشاره کرد.

ادک ایلزبری
خاستگاه این نژاد، دره ایلزبری در اطراف لندن واقع در انگلستان می باشد. آنها پرندگانی تنبل و پر اشتهایی می باشند. وزن ماده آن در حدود 4 کیلوگرم بوده و نر آن نیز می تواند تا 4.5 کیلوگرم  وزن بگیرد که یکی از دلایل مهم برای پرورش به عنوان نژاد گوشتی است. پرهای این اردک سفید رنگ می باشد و منقاری بلند و نوک تیز به رنگ سفید صورتی دارد.

اردک روئن
این نژاد متعلق به کشور فرانسه  و منطقه ای به نام روئن است.  تشخیص نر و ماده آنها از یکدیگر بسیار آسان می باشد زیرا نر آنها پر هایی تیره داشته و از گردن به بالا سبز رنگ می باشد اما پرهای ماده آن  به رنگ خاکستری و سفید بوده که رگه های آبی نیز در بین آنها دیده می شود. اردک روئن به دلیل وزن گیری بالا و گوشت آبدار و تردی که دارد به عنوان نژاد گوشتی پرورش داده می شود.

اردک مالارد یا اردک سبز
این نژاد سر و گردنی به رنگ سبز براق دارد که وجود حلقه ای سفید رنگ دور گردن این پرنده مانند مرزی بین گردن و بدن او است. همچنین ماده این نژاد قهوه ای کمرنگ با خال هایی ریز و درشت می باشد. اردک های  مالارد میزان تخمگذاری پایینی دارند و بیشتر به عنوان پرنده زینتی پرورش داده می شوند.

اردک خاکی کمپبل
این نژاد از تلاقی نژاد های بومی انگلستان و دونده هندی به وجود آمده است. رنگ بدن آنها قهوه ای بوده با این تفاوت که رنگ بدن ماده به نسبت نر آنها روشن تر است و پاهایی دراز و زرد رنگ با منقاری به رنگ سبز تیره دارند. این اردک برخلاف موارد فوق از میزان تخمگذاری بالایی برخوردار می باشد و سالانه در حدود 200 تا 250 عدد تخم می گذارد.

اردک دونده هندی
اردک دونده هندی برخلاف نام خود ارتباطی با کشور هند ندارد و منشاء این نژاد چین است. منقار این نژاد دراز و بزرگ بوده و در رنگ های زرد یا خاکستری وجود دارد. همچنین شکل کلی بدن و گردن آنها بلند و عمود بر زمین می باشد و این ویژگی ظاهری سبب تشابه آنها به پنگوئن شده است. گوشت اردک دونده هندی از طعم و کیفیت خوبی ندارد اما در سال 260 الی 280 عدد تخم می گذارد. بنابراین این نژاد در دسته بهترین پرندگان تخمگذار قرار دارد.

نتیجه
در این مقاله انواع گونه های اردک ها مورد بحث قرار گرفت که خلاصه ای از آن به شرح زیر می باشد.
به طور کلی اردک های روئن، پکن، مسکویی و ایلزبری به دلیل گوشت آبدار و لذیذی که دارند در زمره نژادهای گوشتی قرار گرفته و پرورش داده می شوند.
اگر تنها قصد تولید تخم خوراکی اردک را دارید باید از نژاد هایی از جمله دونده هندی و کمپبل استفاده کنید. لازم به ذکر است که این نژاد ها برخلاف اینکه از میزان تخمگذاری بالایی برخوردار هستند، گوشتی خوش طعم و ترد ندارند.