اطلاعاتی مفید در مورد اردک ماندارین

اردک ماندارین پرنده بومی شرق آسیا می باشد، با جثه ای متوسط که تشخیص نر و ماده این نژاد به دلیل تفاوت های فاحش آنها بسیار آسان است. اردک ماندارین تشابه زیادی با  اردک های جنگلی متعلق به آمریکای شمالی دارد البته تفاوت هایی نیز وجود دارد برای مثال این نژاد برخلاف اردک های جنگلی روی درخت زندگی نمی کند و در نزدیکی های مرداب، لا به لای بوته ها و برکه ها لانه می سازند. زیستگاه حقیقی این نژاد متعلق به نواحی شمالی چین و جزایر ژاپن است.

شرح ویژگی های ظاهری
نر این نژاد دارای هلالی بزرگ به رنگ سفید در بالای چشم خود و صورتی مایل به قرمز همراه با سبیل است. نواحی سینه به رنگ بنفش بوده که با دو نوار عمودی سفید رنگ با حاشیه های قرمز تزئین شده است. در قسمت پشت نیز پرهای بزرگ نارنجی رنگ شبیه بادبان های یک قایق بهم چسبیده اند. ماده آن همانند اردک چوبی شکل می باشد، یک حلقه سفید رنگ دور چشم  که با نواری  به همان رنگ اما کمرنگ تر از زیر چشم به سمت بیرون امتداد دارد.
نر و ماده این نژاد هر دو تاجی بنفش رنگ روی سر خود دارند اما تاج نر بزرگ  و واضح تر از تاج ماده آن است.
تمامی نژاد اردک ها پس از اتمام دوره جفت گیری، وارد مرحله پرریزی می شوند، بنابراین نر اردک ماندارین نیز از این قاعده مستثنی نیست و تا حدودی شبیه به ماده می شوند. قابل ذکر است که وجود منقار زرد، قرمز روشن و نارنجی فقدان پرهای رنگی آن را جبران می کند و سبب می شود حتی در این دوره شکوه خود را همچنان حفظ کند.  

زیستگاه  اردک ماندارین
زیستگاه بومی آنها تا مدت زیادی در شرق آسیا قرار داشت. امروزه به دلیل تخریب جنگل ها و تجارت جامع سبب شده که جمعیت این نژاد در شرق آسیا به ویژه چین به کمتر از 1000 جفت برسد، البته گمان می شود در کشور ژاپن 5000 جفت از این نژاد وجود داشته باشد.
مناطقی که آنها برای زندگی ترجیح می دهند بیشتر شامل درختچه های نزدیک رود و دریاچه و مراتع و دره های کم ارتفاع می شود. در زمستان نیز آنها را می توانید در باتلاق ها، تالاب ها، خورهای ساحلی و مراتع آبی مشاهده کنید.

خصوصیات اخلاقی و رفتاری
در حالت کلی اردک ماندارین برخلاف سایر گونه ها خجالتی و کمرو هستند. از این رو اکثرا گله های کوچکتری تشکیل می دهند.

لانه سازی نژاد ماندارین
اردک های ماندارین وحشی، در فصل جفت گیری اکثرا در مناطق پر درخت، باتلاق ها و حوضچه های کم عمق زندگی میکنند. این نژاد در فصل بهار، گودال های کم ارتفاع در نزدیکی آب ها را برای لانه سازی انتخاب می کنند. ادرک ماندارین در حدود 9 الی 12 عدد تخم می گذارد و پس از مدتی که جوجه ها متولد شدند، مادر آنها از گودال خارج شده و جوجه اردک ها را نیز به خارج شدن از آن تشویق می کند. پس از مدتی که همه جوجه اردک ها از لانه بیرون آمدند، همگی به همراه مادر خود به سمت آب می روند.

غذا و تغذیه
معمولا برنامه غذایی ماندارین های آزاد در هر فصل تغییر میکند. آنها بیشتر از بلوط و غلات به ویژه میوه درخت راش که چیزی شبیه همان بلوط است در فصل پاییز و زمستان تغذیه میکنند. فصل بهار که از راه میرسد این اردک ها عمدتا حشرات، گیاهان آبزی، ماهی های کوچک و حلزون را می خورند و اما در تابستان آنها کرم، قورباغه ها، ماهی، مارهای کوچک و نرم تنان را می خورند. این نژاد اکثرا در نزدیکی صبح یا غروب غذا می خورند و مابقی روز یا روی درختان و زمین نشسته اند یا روی آب هستند.

تهدیدات جدی برای  این نژاد
اردک های ماندارین در هرم غذایی، طعمه حیواناتی مانند راسو، گرگ، راکون، سمور، گربه قطبی، جغد و عقاب و نیز مارهای بزرگ علفی هستند. از مهم ترین تهدیداتی که زندگی این نژاد را به خطر می اندازد، تخریب جنگل ها و قطع درختان بیشمار است. یکی دیگر از خطراتی که آنها را تهدید می کند وجود شکارچیان پرنده می باشد. زیرا که آنها توانایی تشخیص این اردک ها را هنگام پرواز ندارند و به اشتباه شلیک می کنند. به طور کلی اردک های ماندارین برای مصرف خوراکی شکار نمی شوند اما به دلیل زیبایی فوق العاده ای که دارند توسط شکارچیان غیرقانونی به عنوان پرنده زینتی شکار می شوند.

چکیده مطالب
اردک ماندارین به دلیل زیبایی، شکوه و  شکل ظاهری منحصر به فرد خود، در بسیاری از فرهنگ های قدیمی و سنتی وجود داشته و دارد. در فرهنگ چینی ها آنها نماد سعادت، محبت و وفاداری هستند. برای کره ای ها این اردک ها نشانه فرزندان بیشتر، وفاداری و صلح است و همچنین در ژاپن نیز به معنی زوج عجیب غریب و خوشبخت شناخته می شود. اما در تمامی فرهنگ ها نقطه مشترکی در مورد اردک ماندارین وجود دارد. آنها معتقد هستند که اردک های ماندارین برخلاف سایر اردک ها زوج مادام العمر بوده و تا آخر عمر جفت همدیگر می مانند.
امیدواریم از خواندن این مقاله لذت برده باشید.